11 / 24
vier
str
oommagazine
11
Marisca Stolp (48) woont sinds twee jaar met haar man Rien Huurman
(53) naast haar ouders Boukje (71) en Arie Stolp (75).
Marisca:
“Wewilden graag buitenwonen, maar
in verbandmet ons werkmoest dat wel in de
buurt van de Randstad zijn. Ik besefte ook dat
mijn ouders ouder worden. Ze staan nu nog
midden in het leven, maar er komt een tijd dat
ze hulp nodig hebben. Het leekme prettig om
dan bij hen in de buurt tewonen, ook omdat
mijn zus nu nog inDuitslandwoont. We hebben
eerst onderzocht of we op hun grond konden
bouwen. Maar door allerlei regels bleek dat niet
mogelijk. En voor een speciaal mantelzorghuis
op hun eigen terrein –waarvoor andere regels
gelden –was het nog veel te vroeg. Mijnmoeder
heeft toen aan de buurman gevraagd of die zijn
huis niet wilde verkopen. Die kamptemet zijn
gezondheid en hadmeteen interesse. Nuwonen
we hier.”
Arie:
“In eerste instantie vond ik het natuurlijk
heel bijzonder dat onze dochter bij ons in de
buurt wildewonen, ook omdat ze later voor
ons wil kunnen zorgen. Wewaren ontroerd en
dankbaar. Zoiets heeft echter ook consequenties:
als we gezond zijn, is het heel leuk. Maar wat als
er echt veel zorg nodig is? Een levensloop is niet
voorspelbaar. Daar moet jewel over nadenken.”
Marisca:
“In Italië is het heel gebruikelijk om
als familie bij elkaar tewonen. Het is volgens
mij eenmooie oplossing voor de eenzaamheid
onder ouderenwaarover we nu veel horen. Als
opa en oma kun je er nog zoveel toe doen. Onze
intentie is omer voor elkaar te zijn, in voor- en
tegenspoed. Mijn ouders kunnen ons nu helpen,
ze halen bijvoorbeeld onze dochter uit school.
Later kunnenwij er voor hen zijn, helemaal als
een van henmisschienwegvalt. Ik zie niet voor
me dat ik ze onder de douche zet, maar we kun-
nen gezamenlijk eten en bijvoorbeeldwel helpen
met boodschappen en dat soort dingen.”
Arie:
“Nu is het vooral erg gezellig dat we zo
dicht bij elkaar wonen. Mijn schoonzoon en ik
rommelen veel in de tuin en daarbij helpenwe
elkaar. En onze kleinkinderen lopen vaak bij ons
binnen. Wij wonen hier nu ruim twintig jaar en
ik heb altijd gezegd: zolang ik op de grasmaaier
‘In Italië is het heel
gebruikelijk om als familie
bij elkaar te wonen’
‘Zolang ik op de
grasmaaier
kan blijven zitten,
blijf ik hier wonen’
kan blijven zitten, blijf ik hier wonen. Zoals het er
nu uitziet kunnenwe hier nog veel langer blijven
wonen.”
Marisca:
“We hebben een situatie gecreëerd
die heel veel mogelijkheden biedt. Er is ruimte
genoeg om te bouwen. Mijn zus zou op termijn
graag het huis vanmijn ouders willen kopen.”
Arie, lachend:
“Dat kan prima. Dan zettenwe er
gewoon een huis tussen door beide garages aan
elkaar te bouwen.”
Marisca Stolp kan haar
vader Arie over het hek een
pannetje eten aangeven, als
dat nodig is.