Een zorgvilla waar iedereen zichzelf mag zijn

Een huiselijke sfeer en liefdevolle aandacht: zo ziet het leven eruit voor de zestien bewoners van Villa Tante Toos.

‘We zijn net één grote familie’

Marielle Haslinghuis, ondernemer van Villa Tante Toos – de Harmonie in Rotterdam: “Onze kleinschalige zorgvilla is voor mensen met dementie die maar een klein pensioentje hebben. Hier wonen zestien bewoners in een huiselijke sfeer. We hebben een vast, hecht team en korte lijntjes met de familie. Dat maakt het persoonlijk en gezellig – het voelt echt als één grote familie.

Bewoners hebben hun eigen studio met keukentje en badkamer, zodat ze hun zelfstandigheid behouden. De huren zijn laag en de meeste bewoners ontvangen zorg via een Volledig Pakket Thuis (VPT). Die zorgkosten worden via de Wet langdurige zorg vergoed. Nieuwe bewoners komen via een casemanager of via-via, en we kijken goed wie in de groep past. Zo blijft de sfeer warm, vertrouwd en gemoedelijk. Precies zoals we het bedoelen.”

‘Ik voel me altijd welkom’

Eveline Doorewaard, kleindochter van bewoonster mevrouw Soulje (90): ‘Toen mijn oma de diagnose alzheimer kreeg, zorgden mijn moeder en ik voor haar. Helaas konden we niet continu bij haar zijn toen ze steeds meer zorg nodig had. Daarbij is oma een sociaal mens en thuis vereenzaamde ze gewoon. We besloten een fijn plekje voor haar te zoeken. We hoorden dat Marielle, die we al van vroeger kenden, haar eigen zorgvilla Tante Toos had gestart. Dat leek ons echt iets voor oma. We gingen samen met mijn oma kijken en het voelde direct vertrouwd – ook voor haar. Het was alleen nog even wachten tot er een plekje vrij kwam. In juni 2024 was het zo ver.’

Uitslapen

‘Oma is helemaal opgebloeid sinds ze er woont. De medewerkers zijn zo warm; ze behandelen de bewoners echt alsof het hun eigen familie is. Een knuffel hier, een grapje daar, altijd aandacht. Wat ik bijzonder vind, is dat ze oma in haar waarde laten. Ze houdt van uitslapen, en dat mag. Rond half tien krijgt ze ontbijt op haar kamer, daarna helpt iemand haar met douchen en aankleden. Vervolgens zit ze graag buiten in de buitenkamer in de tuin, met een kopje koffie en een sigaretje.’

Niets moet, alles mag

‘’s Middags eten ze samen in de grote keuken en daarna is er iets leuks te doen: gym, een spelletje, een optreden van een zanger of knutselen. Niets moet, alles mag. Het avondeten wordt vers gekookt, en wie wil, helpt mee.

Daarna verhuist iedereen naar de woonkamer. Nog even samen tv kijken, wat drinken, wat snacken – net als thuis. Om tien uur gaat ze naar haar eigen kamer. Ze kijkt nog wat televisie en daarna helpen de medewerkers haar naar bed.’

Huiselijk

‘Twee à drie keer per week ga ik op bezoek en ik voel me altijd welkom. Ik pak een kop koffie in de koffiehoek, soms iets uit de koelkast – dat mag gewoon. Het is er gezellig en huiselijk. Ronde tafels, een grote woonkamer met lekkere banken, warme kleuren. Je voelt dat hier wordt geleefd. Mijn moeder er ik zijn dankbaar dat ze hier zo’n fijne plek heeft gevonden. En eigenlijk voelt het alsof ik er zelf ook een familie bij heb gekregen.’