Martin van Es (41) woont zijn hele leven lang al in Zoetermeer, reist samen met zijn vrouw de wereld af en heeft een drukke carrière in de IT-industrie. Naast een volgepland dagelijks leven heeft Martin een andere belangrijke rol. Als mantelzorger heeft hij de zorg op zich genomen voor de moeder van zijn beste jeugdvriend, een taak die zijn leven op een bijzondere manier heeft gevormd: “Het is gewoon ontzettend mooi om iemand zo te kunnen helpen.”

Hoe nu verder? 

Het verhaal begint met een diepgaande vriendschap die teruggaat naar de basisschool, waar Martin en zijn jeugdvriend samen in de klas zaten: “Na de afronding van zijn MBO studie vertrok mijn vriend gelijk naar het buitenland, daarna heb ik hem jaren niet gezien.” Ondanks het weinige contact bleven ze af en toe bellen, en als zijn vriend in Nederland was, kwam hij altijd even op bezoek. Op een dag kregen de ouders van zijn vriend een ernstig belletje: “Ze werden gebeld door de politie dat hij in Spanje was gevonden en dat hij was overleden.” Zijn ouders hadden het er bijzonder zwaar mee, en een jaar later overleed zijn vader. Dit verlies liet de moeder van zijn jeugdvriend alleen achter, zonder mensen om op terug te vallen: “Haar gezondheid verslechterde en ik merkte dat ze het niet alleen kon, hoe gaat dat nou als iemand verder niemand heeft?” 

Balans tussen werk en zorg 

“In het begin was het moeilijk om balans te vinden.” zegt Martin, “Ik heb heel erg de neiging om snel dingen te willen regelen, waardoor ik andere dingen op pauze zet.” Martin schetst wat enorm heeft geholpen in deze periode: “Ik ben vanaf het begin heel transparant geweest naar mijn werkgever en klanten.” Gelukkig toonde zijn werk begrip vanaf het begin: “Ik heb het geluk dat mijn werkgever er nooit moeilijk over heeft gedaan, want ik werk gewoon veertig uur per week.” Na verloop van tijd merkte Martin dat er veel tijd in de zorg ging zitten: “Zij voelde zich zelfs bezwaard om mijn tijd in te nemen, en ik voelde het zelf op een gegeven moment ook wel.” Dit was het moment dat Martin hulp ging inschakelen. 

Waardevolle hulp

“Uiteindelijk zijn wij terechtgekomen bij InZet in Zoetermeer, zij hebben ons geholpen met het vinden van vrijwilligers." Op dit moment was InZet bezig met een nieuw project, waarbij vrijwilligers worden gekoppeld aan mensen die zorg nodig hebben: “Ze gaan bijvoorbeeld mee naar een ziekenhuisbezoek naar de dokter, er komt een hoop verantwoordelijkheid kijken voor deze mensen.” Vol waardering laat Martin blijken wat een uitkomst de samenwerking is, de vrijwilligers zijn extreem flexibel en doen er alles aan om de kwaliteit van leven te verbeteren voor degene waar ze voor zorgen: “We functioneren echt als een team, dat is super fijn.”

Positieve impact 

De inzet van de vrijwilligers draagt niet alleen bij aan het medische stukje van de zorg, maar ook aan het sociale aspect: “Het is mooi om te zien dat ze nu met veel mensen contact heeft, ze kan zo plezier uit het leven halen.” Jarenlang was ze wat verlegen en teruggetrokken wanneer er bezoek kwam: “Inmiddels is dit stukken beter geworden, ze durft nu zelfs met een van haar vrijwilligers koffie te drinken in de stad, iets wat ik jaren geleden nooit had durven dromen.” Martin vertelt dat hij merkt dat ze vreugde haalt uit de kleine dingen in het leven. Na een zware operatie vroeg hij waar ze het meest naar uitkeek na haar herstel, haar antwoord was hartverwarmend: “Ze vertelde dat ze eindelijk weer oog make-up ging opdoen, ze kon echt niet wachten!” 

De waarde van mantelzorg

“Het is gewoon ontzettend mooi.” begint hij met een warme glimlach. Voor iemand zonder kinderen beschouwt Martin het zorgen voor de moeder van zijn jeugdvriend als een waardevolle bijdrage aan de maatschappij. De dankbaarheid voor de zorg wordt bij ieder bezoek weer duidelijk onderstreept: “Ze wilde mij graag wat geven, dus nu krijg ik elke keer als ik op bezoek kom, een stukje taart.” Dit eenvoudige gebaar symboliseert de dankbaarheid en versterkt de band tussen de twee op een betekenisvolle manier. 

Voor anderen in een vergelijkbare situatie heeft Martin een waardevol advies: “Begin met vragen te stellen aan professionals zoals de huisarts of de wijkverpleegkundige om te ontdekken of er hulpmiddelen en ondersteuning beschikbaar zijn, er is immers meer hulp beschikbaar dan je denkt.”